Sofið á verðinum.

Eiríkur Bergmann Einarsson skrifar í 24 stundir í dag um það ástand sem getur skapast þegar innflytjendur frá ólíkum menningar heimum ná ekki að aðlagast menningu og siðum í nýja landinu.

"Ég er ansi hræddur um að við eigum eftir sjá fleiri fréttir af þessum toga á næstu misserum, sér í lagi ef atvinnuleysi eykst. Þannig hefur það orðið í nágrannalöndunum og þróunin er því miður nákvæmlega sú sama hér, aðeins nokkrum árum á eftir."

Ofangreind tilvitnun er í þessa grein Eiríks en ekki í grein eftir frambjóðanda Frjálslynda flokksins í síðustu kosningum. Þetta segir Eiríkur eftir að hafa minnst á fréttir af árekstrum innfæddra og aðfluttra Íslendinga. Síðan segir Eiríkur:

"Það var í þessum drullupolli sem Frjálslyndi flokkurinn fór að hræra í haustið 2006, þegar flokkurinn kaus að efna til ófriðar við innflytjendur í aðdraganda þingkosninga."

Hér er ég ekki að átta mig á hvað það er sem Eiríkur myndlíkir við drullupoll. Er hann svo ósmekklegur að meina innflytjendur almennt. Eða er drullupollurinn sú stefna gömlu flokkanna að þora ekki að minnast á innflytjendamál af ótta við að fá á sig slettu úr þessum sama polli. Hans vegna og í ljósi sögunnar er það líklegra enda gengu svoleiðis gusurnar yfir Frjálslynda þegar þeir bentu á það sama og Eiríkur er að benda á í þessari grein sinni. Þá var hrópað rasistar rasistar af þokkalega vel gefnu fólki að maður hélt. Frjálslyndum hefur hér bæst nýr stuðningsmaður, úr óvæntri átt, í þessu máli allavega.

Eiríkur, sem titlar sig stjórnmálfræðing undir þessari grein, virðist hins vegar ekki hafa hlustað á málefnalega umræðu frambjóðenda Frjálslyndra, heldur bara upphrópanir andstæðinga þeirra, ef hann heldur að þeir hafi efnt til ófriðar við innflytjendur í aðdraganda þingkosninganna. Innlytjendur verða nefnilega ekki innflytjendur fyrr en þeir eru fluttir til landsins. Þeir sem hyggjast flytja til landsins eða hafa áhuga á því eru ekki orðnir innflytjendur.

Inntakið hjá Frjálslyndum var að hafa stjórn á innflutningi og takmarka hann en ekki að flytja út aftur þá sem þegar voru komnir. Stefna frjálslyndra bitnaði þanng eingögu á þeim sem ekki voru þegar komnir. Svolítið langt seilst að kalla það að efna til ófriðar. Það verður að vera hægt að gera kröfur til fólks sem ber svona fína titla.

Það var þá þegar orðið flestum ljóst að aðstaða og aðbúnðaður margara innflytjanda var ekki viðunandi og brotið á réttindum þeirra á margan hátt. Meðan ekki var hægt að sinna þeim sem þegar voru komnir á sómasamlegan hátt, íslenskukennslu, aðlögun, skólavist og fl. var lausnin ekki að flytja inn enn fleiri. Verkalýðsfélög voru að hlaupa undir bagga og túlka fyrir þeim réttindi þeirra og skyldur. Grunninn að aðgreiningu og einangrun innflytjenda er málleysið.

Man ég það ekki rétt að ungir sjálfstæðismenn fyrir norðan hafi fyrir nokkuð mörgum árum viljað að menn fengju ekki íslenskan ríkisborgararétt nema hafa farið á íslenskunámskeið. Eitthvað var nú hrópað um rasisma af því tilefni ef ég man rétt.

Það er ekki langt síðan rætt var við fyrsta leikskólastjórann sem er af erlendu bergi brotinn. Hún talaði um að innflytjendum væru allir vegir færir í okkar þjóðfélagi ef menn hefðu málið á valdi sínu.

Það er grundvallaratriði að innflytjendur læri íslensku til að þeir geti aðlagast íslenskri þjóð. Þeir verða að aðlagast íslenskum venjum, hefðum og siðum en ekki öfugt. Báðir (allir) aðilar þurfa hinsvegar að hafa þroska til að bera virðingu fyrir venjum og siðum hinna. Ofbeldi er hinsvegar undir engum kringumstæðum hægt að líða þótt einhverjar siðvenjur kalli á það. Þó landið sé stórt miðað við höfðatölu þá eru allir að ég held sammála um það er bara pláss fyrir eina þjóð.

Það fer ekki hjá því að þó þverpólitísk samstaða hljóti að vera um markmiðið þá geta verið ágreiningsatriði um leiðir að því. Það þarf að fá málefnalega umræðu og þar hafa Frjálslyndir haft frumkvæði. Fyrir vikið hafa þeir mátt þola upphrópanir og formælingar frá ótrúlegasta fólki í hinum stjórnmálaflokkunum. Nú þegar ekki eru kosningar í nánd og vandamálin geta orðið enn meira áberandi, ef atvinnuleysi eykst, verða stjórnmálamenn að setjast niður og finna færa leið að markmiðunum án upphrópana og svigurmæla.

 

Athugasemdir

[Nafnlaus (IP-tala skráð) 8.3.2008 kl. 00:08]

Þessi grein er með þeim málefnalegri um efnið sem ég hef lesið.