Hver er munurinn?

Það verður náttúrulega að segjast eins og er að þetta var hvorki rétti staðurinn né stundin til að leika sér á bíl. Inn á skólalóð á skólatíma eftir að skóli er byrjaður. Dómgreindarleysið algert og iðrunin sjálfsagt engin. Alvarlegt mál og kemur sér illa fyrir alla sportbílaeigendur.

Hitt er ekki síður alvarlegt að þegar snjóar og hálkan gerir vart við sig byrja tugir ef ekki hundruð ökumanna að þenja fáka sína svo syngur og hvín í. Það sem verra er að þá eru þeir margir á nagladekkjum sem geta þeyst úr dekkjunum á ógnar hraða í hvað sem fyrir verður. Það er ekkert grín að sjá hvernig sumir ökumenn, örugglega einhverjir þeirra hneykslast á óafsakanlegu framferði piltanna hér, láta þegar þeir eru að reyna að komast af stað í hálku. Þá er bíltíkin þanin í botni þannig að dekkin missa allt sitt litla grip (sama og strákarnir gerðu), naglarnir látnir krafsa í malbikið og rífa það upp og þeyta útundan bílnum. Þeir ökumenn sem svona haga sér í vetraumferðinni eru nú ekki mikið að spá í hvort einhver, fullorðinn eða börn, eru í námunda við bílinn. Það er svo alveg undir hælinn lagt hvort ökumaður er viðbúinn þegar dekkin ná í auða jörð og fá gott grip.

Þessar aðfarir hafa sennilega flestir ef ekki allir bloggarar séð en engann hef ég séð skrifa neitt um það. Af hverju ekki? Hver er munurinn? Geta menn kanski séð sjálfa sig í annari aðstöðunni en ekki hinni?

 

Mér svona datt þetta í hug.

 

Ofsaakstur á skólalóð